มหากาพย์ "รถเมล์ไทย" สิ่งเล็ก เล็ก ที่เรียกว่า "เรื้อน"

"คลิปรถเมล์ ด่าทอ ทะเลาะกัน"

"รถเมล์ไฟไหม้ห้องเครื่อง หน้าสนามบินดอนเมือง"

"รถเมล์สาย 8 ซิ่ง ทับเด็กอายุ 13 เสียชีวิต"...และอีกหลายข่าวเกี่ยวกับรถเมล์ เห็นแบบนี้หลายคนคงหวั่นใจในสวัสดิภาพของตนเอง เมื่อต้องเดินทางด้วยรถเมล์

ผมเป็นคนชอบนั่งรถเมล์ และนั่งมานาน นั่งแบบไม่จำกัดค่าย ได้หมดทั้งมินิบัส รถเมล์ฟรี รถเมล์ร้อน และรถเมล์ปรับอากาศ

เพราะนั่งรถเมล์มานานจึงสรุปได้ว่า "ปัญหาการให้บริการของรถเมล์ไทย" เป็นมหากาพย์เรื่องยาว แบบไม่มีตอนจบ เล่าซ้ำซากมาไม่รู้กี่พันรอบ

ผมไม่อยากจะมานั่งด่าทอในภาระความรับผิดชอบของหน่วยงานใด แค่เพียงอยากจะแชร์เรื่องขำ ขำ บนรถเมล์ และคิดซะว่ามันเป็นเรื่องตลก ซึ่งบางครั้งมันก็ดูจะตลกร้ายไปสักหน่อย

เรื่องนี้ให้ตายผมก็ไม่ลืม...บนรถเมล์ "ฉี่" ได้...ผมว่าคุ้มครับ สำหรับภาพที่เห็นกับค่ารถเมล์ 8 บาท ใครที่เป็นขาประจำรถเมล์ คงพอเคยเห็นกระปี๋ (พนักงานเก็บเงินเพศหญิง) อุ้มลูกเล็กอายุสัก 2-3 ขวบ ขึ้นมาเลี้ยงบนรถด้วย

ไอ้ตอนเด็กหลับก็ดีครับ แต่วันนั้นเด็กดันปวดฉี่ เอายังไงกันละครับทีนี้...เพราะรถดันติดอยู่บนสะพาน นั่นไงครับ จะยากอะไร จับลูกชายยืนบนเบาะ ไขกระจกหน้าต่างรถเมล์ให้พอดี ถกขอบกางเกงของเด็กลงแค่เข่า เด็กสบายตัว แล้วปัสสาวะที่ปลิวตามแรงลมขณะรถแล่นล่ะครับ โน่นเลยครับ กระเด็นเข้าหน้า เข้าปากใครบ้างไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ ผมโหนราวอยู่...โชคดี

เรื่องถัดไป ผมว่านี่เป็นสาเหตุเล็ก ๆ ที่ทำให้เกิดเวทีการประกวดร้องเพลงต่าง ๆ สำหรับ คู่หู Minibus Band รถเมล์บางคันเปิดเพลงให้ฟังซะจนผมคิดว่าดีเจมาขับรถเมล์เป็นอาชีพเสริม เลือกศิลปิน เลือกบทเพลงได้แบบมีจังหวะจะโคน ช่วงที่ผมอกหัก ยังเคยเผลอนั่งเลยป้ายบ่อยๆ เพราะเพลงมันโดน (บางบทเพลงเรียกน้ำตาได้เลยนะครับ)

แหม...แต่บางครั้ง ทั้งคนขับและกระเป๋ารถเมล์ก็พร้อมใจกันร้องประสานเสียงไปกับบทเพลงร็อคกระชากใจ ยิ่งเปิด ยิ่งดัง คนขับยิ่งมัน คนเก็บสตางค์ก็ยิ่งตะโกน

โอ้โห...ถ้าโชคดีเจอรถเมล์อีกคันที่มีเลือดศิลปินเต็มเปี่ยม ขับแข่งสูสีกันมาละก็ ลองคิดถึงลีลาการขับรถไปพร้อมๆ การร้องเพลงร็อคนะครับ เจอแบบนี้ผมสละสิทธิ์เป็นผู้ไม่ไปต่อ ขอลงป้ายหน้า ส่วนใครจะติดรถไปเป็นคอมเม้นท์เตเตอร์ก็ตามสบาย

รถเมล์ฟรี เริ่ด เริ่ด เชิด เชิด ไม่รับใคร ใครก็ชอบของฟรี ผมเองก็ชอบ ดังนั้นไม่ต้องแปลกใจ ที่เวลาผู้โดยสารเห็นรถเมล์ฟรีในระยะไกล ทุกคนจะพร้อมใจกันวิ่งกรูไปที่ป้าย เหมือนเห็นขุมทรัพย์
แต่บ่อยครั้งรถเมล์ฟรีก็วิ่งผ่าน ให้อารมณ์เหมือนไม่สนใจจะรับใคร ทั้งๆ ที่บนรถก็มีที่นั่งว่าง

ผมเคยแอบคิดเล่น ๆ ว่า หรือเขาแค่จะออกมาขับรถเล่น บางครั้งแวะรับ ก็จอดแบบไม่สนิทป้าย เหมือนอยากเล่นเกมใครดี ใครเร็ว ถึงได้ของฟรี แหม...พี่ลองมาเป็นผู้โดยสารดูบ้างไหมครับ

ลองกระโดดขึ้นรถเมล์ปรับอากาศดูบ้างไหม เผื่อชีวิตจะดีขึ้น แต่พบว่าไม่ต่างกัน จ่ายแพงกว่า เย็นกว่า แต่ "เย็นครึ่งราคา" นะครับ

บ่อยครั้งที่ผมนั่งรถแอร์และได้แอร์แบบไม่เต็มเม็ดเต็มหน่วย ประเภทเดี๋ยวแอร์เย็น เดี๋ยวแอร์ไม่เย็น บางครั้งได้นั่งริมหน้าต่างไหล่ซ้ายโดนแอร์ ไหล่ขวาโดนแดด จะดึงม่านมากั้นแสง ม่านก็หลุด รูดมาได้แบบครึ่ง ครึ่ง กลาง กลาง สรุปหน้าผมถูกแดดเลียไปครึ่งหนึ่ง ส่วนอีกครึ่งหนึ่งเย็นสบาย แล้วแบบนี้ผมจะจ่ายเงินค่าแอร์เพื่ออะไร

นี่เป็นเพียงส่วนเล็กๆ ผมเชื่อว่ายังมีผู้โดยสารอีกจำนวนมากต้องพบเจอชะตากรรมแบบเดียวกัน

หลายครั้งผมได้ยินหน่วยงานที่รับผิดชอบเข้ามาเคร่งครัดเรื่องการแก้ปัญหาต่างๆ เหล่านี้บนรถเมล์ แต่สุดท้ายการแก้ปัญหาเรื่องนี้ก็เหมือน "ผี" รู้ว่า "มี" แต่ "ไม่เคยเห็น" (เผลอๆ เห็นผียังง่ายกว่า)

ผมเห็นข่าวจะปรับนั่น ปรับนี่ แต่มีอย่างเดียวครับ ที่จริงจังในการปรับมากที่สุด คือ "รถเมล์ขอปรับขึ้นราคาค่าโดยสาร" เห็นกระตือรือร้นเรียกร้องกันจัง

ล่าสุด ขสมก. กำลังจะมีบริการติดตั้ง Wi-Fi บนรถเมล์ โดยสัญญาณสามารถรองรับการใช้งานของผู้โดยสารได้จำนวน 50 คน และแนะนำให้ใช้เฉพาะผู้โดยสารที่มีที่นั่งเท่านั้น ซึ่งได้เริ่มนำร่องไปแล้ว และคงดำเนินการให้เสร็จสิ้นภายในปี 2559

ไม่ว่าจะพัฒนาอะไรผมว่าดีทั้งนั้น แต่ช่วยแก้ไขปัญหาคาราคาซังเก่า ๆ ให้เรียบร้อยก่อนดีไหมครับ

ถ้าแก้ไขปัญหาสารพัดของรถเมล์ได้อย่างดีเยี่ยม ผมคิดว่าผู้โดยสารก็ยอมจ่ายค่าบริการในราคาที่แพงขึ้นนะครับ

แต่ที่ผ่านมามันไม่เคยเห็นผล...หรือที่ผมเล่ามาทั้งหมดมันคือ "เรื้อน" รักษาไม่หาย ลุกลาม รุนแรง กัดกร่อน...ยิ่งถ้ารู้ตัว มองข้าม หรือคิดว่าไม่ใช่ปัญหา ผมว่ามันก็ยิ่งรักษายากนะครับ

เรื่องโดย...Suwimol