เสียดาย

เสียดาย

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook
หมายเหตุมายา

นิมิต ประชาชื่น

ใครที่เป็นแฟนประจำของข่าวโทรทัศน์-วิทยุของ อสมท บางทีก็อดอมยิ้มไม่ได้กับ ปุจฉา-วิสัชนา

ที่บางครั้งออกเสียงเป็น ปู้ดฉา-วิสาดชานา

แต่นั่นไม่ใช่สาระ

ประเด็นอยู่ที่ว่าความพยายามในการให้ความรู้หรือเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยในเรื่องข่าวกับผู้ชม-ผู้ฟังทั้งหลายต่างหากที่น่าชมเชย

และเป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งของข่าว อสมท มานานหลายปี

จนกระทั่งเมื่อไม่กี่วันมานี้ นั่งรถแล้วเปิดข่าววิทยุฟังข่าวต้นชั่วโมง ปุจฉา-วิสัชนากลับมาตอนก่อนและหลังข่าวตามปกติ

แต่ที่ไม่ปกติคือแทนที่จะเป็นคำถามให้ความรู้เหมือนที่เคย

กลายเป็นโฆษณาของบริษัทประกันชีวิตแห่งหนึ่ง ที่ใช้รูปแบบของปุจฉา-วิสัชนาแทน

เปิดฉากด้วยคำถามว่า ถ้าเป็นโรคนั้นโรคนี้ลองทายสิว่า บริษัท...ประกันชีวิตแห่งนั้นจะรับประกันหรือไม่

แล้วให้ไปฟังคำเฉลยหลังข่าว

ฟังจึ้กแรกก็ต้องอุทานในใจ-อุแม่เจ้า

เดี๋ยวนี้ อสมท ยอมแม้กระทั่งให้โฆษณามาสวมรายการข่าว-สาระความรู้ของตัวเองหากินแล้วหรือ

ถ้าปุจฉา-วิสัชนานี้ไม่ใช่รายการเป็นเอกลักษณ์ของ อสมท เอง

ก็อาจจะเป็นโฆษณาที่พอฟังได้

แต่เมื่อ อสมท ยอมให้เขาเอารูปแบบข่าวของตัวเองไปใช้ ก็เท่ากับขายทุกอย่างที่ตัวเองสร้างและสั่งสมมาไปให้กับโฆษณาแล้วเรียบร้อย

กว่าจะคิดรายการง่ายๆ แต่ถูกใจผู้ชม-ผู้ฟังได้อย่างนี้ ไม่ง่ายเลย

กว่าจะให้ติดตลาดกลายเป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง ก็ไม่ง่ายอีกเหมือนกัน

สิ้นไร้ไม้ตอกถึงขั้นต้องขายทุกอย่างเลยหรือ

ไหนว่าเป็นหนึ่งในองค์กรของรัฐที่ทำกำไรได้มากที่สุด หรือยังทำกำไรเพิ่มขึ้นได้แม้ในช่วงวิกฤตเศรษฐกิจไง?

กำไรเพิ่มขึ้นเพราะวิธีการแบบนี้หรือ

คิดถึงแต่กำไร ไม่ได้คิดถึงมาตรฐานของวิชาชีพสื่อมวลชน

ไม่ได้คิดถึงศักดิ์ศรีที่สั่งสมมาเลยหรือ

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook