แฝง
นิมิต ประชาชื่น
กลายเป็นเรื่องปกติธรรมดาไปซะแล้ว สำหรับ โฆษณาแฝง ในรายการต่างๆ
ไม่ว่าจะเป็นรายการข่าว ทอล์กโชว์ วาไรตี้ เกมโชว์ หรือแม้แต่ละคร ที่มีให้เห็นกันเกลื่อนตา
โดยจะมีสินค้าในรูปแบบต่างๆ ทั้งคอมพิวเตอร์ กาแฟ เครื่องดื่ม ขนมขบเคี้ยว ฯลฯ ที่เอามาวางให้เห็นกันดื้อๆ
เนียนหน่อยก็นำมาใช้เป็นอุปกรณ์ประกอบฉากในรายการหรือละคร
อย่างในละครที่เป็นฉากซูเปอร์มาร์เก็ต ก็นำสินค้าต่างๆ มาวางจำหน่าย หลากหลายยี่ห้อ เนียนๆ กันไป
หรือจะเป็นรายการเล่าข่าว ก็นำคอมพิวเตอร์มาวางไว้ตรงหน้า ทำทีเป็นกดโน่นกดนี่ หรืออาจใช้งานได้จริงเลยก็มี แต่อย่างน้อยต้องมียี่ห้อคอมพิวเตอร์ให้เห็นเด่นชัด
โฆษณาแฝง นับเป็นการโฆษณาสินค้าไปยังผู้บริโภค เพียงแค่ให้ผู้ชมได้มองเห็นสินค้าเท่านั้นเป็นพอ
แต่การทำโฆษณาแฝงในบางรายการหรือละคร ดูจะเอาเปรียบผู้บริโภคจนเกินงาม
ยัดเยียดให้เสียจนน่ารำคาญ
อย่างละครค่ำหลังข่าวเสาร์อาทิตย์ ทางช่อง 9 ที่คว้านักร้อง โจ๋มานำแสดง มีสปอนเซอร์รายยักษ์กระเป๋าหนักเป็นร้านอาหารญี่ปุ่น
เลยต้องโฆษณาแฝงให้ตัวละครมีอาชีพในร้านดังกล่าว
นี่พอบรรเทา เพราะยังดูสมจริงอยู่บ้าง
แต่ที่เหลืออด คือการเขียนบทแฝงโฆษณาสินค้าอีกตัวเข้าไปในละครด้วย
แรกๆ ฟังบทสนทนาก็ดูฮาดี แต่ทำไปทำมา บทในละครกลับมีเจตนาบรรยายสรรพคุณสินค้าให้เห็นเด่นชัดเกินความจำเป็น
ควรแล้วหรือ ที่จะมาเอาเปรียบคนดูขนาดนี้
เหมือนว่าป้อนอะไรมา ยัดอะไรมา ก็รับๆ ไปเถอะ
ไอ้ที่เบรกโฆษณากันช่วงละ 3-4 นาทีน่ะ ยังไม่พอกันอีกหรือ
บางครั้งเบรกที อัดโฆษณาสินค้าเป็น 10 ตัว
จากที่เพลินๆ กับโฆษณาที่มีอยู่ในจำนวนพอดี
พอมากเกินไปจนล้นและเกิดอาการเอียน ก็อาจทำให้มีทัศนคติในแง่ลบกับสินค้าได้
อย่างนี้แล้วไม่รู้จะคุ้มหรือเปล่า กับที่ทุ่มโฆษณาไป