ปัญหากีฬาไทย

ปัญหากีฬาไทย

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook
เลาะสนาม

เปาแป๊ก

เคยเกริ่นไปถึงความสำเร็จของนักกีฬาไทยหลายต่อหลายคน ที่ไปถึงดวงดาว และถูกนำมายกย่องเป็นผู้ที่สร้างชื่อเสียงให้ประเทศชาติ และเป็นตัวอย่างที่ดีของเยาวชนไทย

แต่ย้อนกลับไปดูเกือบร้อยทั้งร้อย ความสำเร็จเหล่านั้น ส่วนใหญ่ถ้าไม่ใช่จากพ่อ-แม่ที่เป็นผู้อยู่เบื้องหลัง

ก็มาจากความไขว่คว้าของตัวเอง

ประเภทได้ดีมีโอกาส จากการสอนของครูบาอาจารย์ มีน้อยมาก

เพราะวงการศึกษาบ้านเรา ให้ความสำคัญกับการพลศึกษาน้อยอย่างน่าใจหาย

ต้องยอมรับในความจริงว่า นักกีฬาจะเติบโตในเส้นทางได้ดีมีคุณภาพ ต้องได้รับการปูพื้นฐานที่ดี

แต่บ้านเราในระดับรากหญ้า ผู้ปูพื้นฐานด้านกีฬาให้กับเด็กๆ ต้องบอกว่ามีน้อยมาก ที่ผ่านมา โรงเรียนในระดับประถมศึกษา แทบจะหา ครูพลศึกษา ของแท้ๆ ลำบากยากยิ่ง

บางโรงเรียนครูพลศึกษา หาใครก็ได้มาสอน ถึงชั่วโมงเรียนไม่มีการสอน โยนบอลให้เด็กนักเรียนชายไปลูกหนึ่ง โยนลูกวอลเลย์บอล ให้เด็กนักเรียนหญิงไปลูกหนึ่ง

วิ่งไล่เล่นไล่ตีกันจนครบเวลา เหงื่อไหลไคลย้อย กลับสู่ห้องเรียนแบบได้วิ่งเล่นสนุกสนาน แต่ไม่ได้รับความรู้ พื้นฐานกีฬาที่ถูกต้อง

ประโยชน์มันจะเกิดได้อย่างไร

หนักกว่านั้น บางโรงเรียนแม้กระทั่งอุปกรณ์กีฬายังหาแทบไม่ได้ ครูต้องพาเล่นเกมเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาให้เวลาหมดไปโดยเปล่าประโยชน์

หากเราต้องการเห็นวงการกีฬาไทยก้าวไกลไปกว่านี้

ถึงเวลาแล้วที่ต้องให้ความสำคัญกับ ครูพลศึกษา ที่เรียนจบมาในสายงานอย่างถูกต้อง

เพื่อเป็นผู้ปรุงแต่งและดูแลบัวใต้น้ำให้โผล่ขึ้นมาอย่างมีคุณภาพ ไม่ต้องผจญชะตากรรม หาทางโตเองอีกต่อไป

เด็กก็เหมือนดอกบัวที่อยู่ใต้น้ำ หากได้รับการดูแลที่ดี ให้รอดพ้นเป็นอาหารปลาตลอดฝั่ง มีแต่จะโตโผล่พ้นน้ำให้ความชุ่มฉ่ำใจกับเจ้าของ

หากแก้ไขได้ทั้งประเทศ บ่อบัวคงพรึบไปด้วยดอกสวยงาม

แต่ถ้าปล่อยให้รู้เองเรียนเอง ต่อสู้เอง บ่อบัวที่เราไม่สนใจ คงมี ดอกให้ชมเชยแค่ไม่กี่ดอก

เราอยากจะเลือกให้เป็นแบบไหน..นำกลับไปคิดดูเถอะท่าน

แชร์เรื่องนี้
แชร์เรื่องนี้LineTwitterFacebook