พ่อเลี้ยงพาลูกวัย 5 ขวบ ปล่อยวัด แม่แท้ๆ ออกหน้ารับแทน บอกลูกดื้อเลยดัดนิสัย

พ่อเลี้ยงพาลูกวัย 5 ขวบ ปล่อยวัด แม่แท้ๆ ออกหน้ารับแทน บอกลูกดื้อเลยดัดนิสัย พบตามตัวเด็กมีแต่รอยแผล

จากกรณี เพจ Social Hunter Reborn V3 ได้โพสภาพเด็กชายคนหนึ่ง อายุประมาณ 5 ขวบ และภาพที่ชาวบ้านเข้ามาช่วยกันดูเด็กชายดังกล่าว พร้อมระบุข้อความว่า ช่วงบ่ายวันนี้พบเด็กถูกนำมาทิ้งไว้ที่วัดชมนิมิต จ.สมุทรปราการ 

ชาวบ้านที่มาทำบุญมาพบเห็นเด็กรายนี้ ในสภาพมีบาดแผลตามร่างกายและใบหน้า และมีถุงเสื้อผ้าติดตัวเด็กมาด้วย ชาวบ้านได้พูดคุยกับเด็ก ทำให้ทราบว่า เด็กถูกแม่ตีเพราะดื้อซนและถูกนำมาทิ้งไว้ที่วัด จึงช่วยกันประกาศตามหาพ่อแม่เด็กผ่านสื่อโซเชียล จากนั้นไม่นานแม่เด็กได้มารับตัวกลับบ้านไป แต่ให้อยู่ในความดูแลของครูที่โรงเรียน

เมื่อช่วงบ่าย วันที่ 5 พฤษภาคม 2567 ผู้สื่อข่าวได้เดินทางไปยัง วัดชมนิมิต ตำบลลัดหลวง อำเภอพระประแดง จังหวัดสมุทรปราการ เพื่อพูดคุยสอบถามกับชาวบ้านในละแวกดังกล่าวถึงเหตุการณ์ดังกล่าว ทราบว่าเด็กชายดังกล่าวได้นั่งซ้อนรถจักรยานยนต์พ่อเลี้ยงมาที่วัด ก่อนจะถูกทิ้งให้อยู่ภายในวัดพร้อมเสื้อผ้า 1 ถุง แล้วพ่อเลี้ยงก็ขี่รถจักรยานยนต์ออกไป จนชาวบ้านมาเจอก็พากันสอบถามถึงเหตุการณ์ ถามถึงพ่อแม่และบ้าน เด็กชายดังกล่าวก็บอกได้เพียงชื่อเล่นของพ่อแม่ ส่วนบ้านเด็กชายดังกล่าวบอกจำทางไม่ได้ ชาวบ้านจึงตัดสินใจติดต่อเจ้าหน้าที่กองสวัสดิการฯ เข้ามาดูเด็กชายดังกล่าว

ผ่านไปไม่นานแม่ของเด็กชายดังกล่าวได้เดินทางมารับตัวเด็กชาย จึงได้พูดคุยกับทางเจ้าหน้าที่กองสวัสดิการฯ แม่ของเด็กชายให้เหตุผลว่าน้องชอบดื้อ เลยพามาอยู่วัดแล้วก็จะมารับกลับเพื่อดัดนิสัยน้อง ก่อนที่เจ้าหน้าที่กองสวัสดิการฯ จะพาทั้งแม่และลูกกลับบ้าน เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 3 พฤษภาคม 2567

โดยภาพจากกล้องวงจรปิด สามารถจับภาพ เมื่อวันที่ 3 พฤษภาคม 2567 เวลาประมาณ 12.00 น. พ่อเลี้ยง ใส่เสื้อคลุมแขนยาว กางเกงขายาว หมวกสีแดง ได้พาเด็กชายนั่งซ้อนท้าย รถจักรยานยนต์คันสีขาว ขับขี่เข้ามาภายในวัดชมนิมิตร และมาจอดบริเวณหน้าห้องน้ำ จากนั้นพ่อเลี้ยงพาเด็กลงจากรถ และเดินหายเข้าไปสักพักในบริเวณห้องน้ำ ก่อนจะเดินกลับออกมาคนเดียว และขี่รถจักรยานยนต์คันดังกล่าวออกไปเลย โดยที่เด็กยังไม่ได้เดินออกมาด้วย

จากการสอบถาม นางสาวนฤมล อายุ 42 ปี ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ เผยว่า  ป้าคนนึงเดินไปเข้าห้องน้ำเห็นน้องนั่งอยู่ แล้วน้องก็บอกว่าน้องหิวน้ำ ป้าก็เลยเอาน้ำมาให้น้องกิน และเขาก็ถามว่ามากับใคร น้องบอกก็มากับพ่อกับแม่ เขาให้รออะไรอย่างเงี้ย น้องในตอนนั้นอยู่ในสภาพคือหิวโซเลย คิดว่าไม่ต่ำกว่า 1-2 ชั่วโมง ตอนนั้นที่เจอเขา เลยบอกให้พี่สาวป้อนก๋วยเตี๋ยว เราพยายามคุยกับน้อง แล้วถามว่า พ่อชื่ออะไร น้องชื่ออะไร แล้วก็ถามว่าเรียนหนังสือหรือเปล่า เรียนที่ไหน ตามร่างกายของน้องพบว่ามีบาดแผลด้วย บริเวณขาน่าจะไม่ต่ำกว่า 7-8 รอยเลย เป็นแผลแบบรอยโดนตี แล้วตรงหูคล้ายกับรอยหยิก ปากแตก เบ้าตาเขียว เราอยู่กับน้องตลอดจนเจ้าหน้าที่จะมา

และมารู้ทีหลังว่าคุณแม่เขามายืนกอดอกดูลูก เราก็เลยถามแม่น้องเขาไปนิดหน่อย ทำไมเอาลูกมาทิ้ง เขาก็บอกว่าจะดัดนิสัยลูก ลูกชอบเอาข้าวไปทิ้ง เราก็บอกไม่ควรทำแบบนี้ ทำแบบนี้ได้ยังไง แล้วมีถุงเสื้อผ้ามาถุงนึง คิดว่าเป็นการทิ้งลูกและปกป้องสามีด้วย อะไรประมาณนี้ เขาบอกว่าเขาเอาลูกมาเอง ไม่ใช่สามีเอามา แต่ในกล้องวงจรปิด เป็นสามีที่เอาลูกมาทิ้ง น่าจะปกป้องสามี รักสามีมาก และมีคนยืนยันว่าเขาช่วยกันตีน้อง แต่การพูดของน้องไม่มีกิริยาก้าวร้าว เรากลัวว่าถ้าส่งกลับไปที่แม่เขา กลัวน้องจะโดนอีก น้องเหมือนไม่ได้รับความรัก ไม่อยากให้เขามาเจออะไรแบบนี้ ฝากถึงที่บ้านที่มีลูก ๆ ด้วย ลูกก็เหมือนผ้าขาวถ้าเราเอาใจใส่ดูแลเขา ยามเราแก่เขาก็จะกลับมาดูแลเรา และวันนึงเราก็ต้องแก่ ถ้าคุณเลี้ยงลูกดี ใส่ใจลูก ลูกไม่ทิ้งคุณหรอกค่ะ คิดว่าถ้าตอนนั้นเราจูงมือน้องมากับเรา น้องก็มา

ส่วนทางด้าน นางกังสดาน สกุลแฟน ครูพี่เลี้ยงศูนย์เด็กก่อนเกณฑ์วัดชมนิมิตร เผยว่า น้องที่มาจากตลาด มาขอดูกล้องวงจรปิด เขาบอกว่ามีผู้ปกครองมาทิ้งน้องไว้ที่วัด เราก็เลยเดินมาดูกล้องวงปิด แต่พอดีกล้องวงจรปิด พระเป็นคนดูแลอยู่และติดกิจนิมนต์ เราก็เลยเดินมาดูก่อน ตอนนั้นเด็กก็มีคนในตลาดมาช่วยดูแล ป้อนก๋วยเตี๋ยว ป้อนน้ำ ให้น้องกิน จากที่ถามก็คือ น้องเดินมาขอน้ำจากคนในศาลากิน แล้วถามว่าพ่อแม่อยู่ไหน น้องก็บอกว่าพ่อไปแล้ว พ่อเอามาทิ้งไว้ น้องพูดประมาณนี้ เราก็ยังไม่ทันได้ดูกล้องวงจรปิดคนก็เริ่มมาเยอะ ก็เลยถามน้อง น้องตอบชื่อได้ ชื่อโรงเรียน ชื่อพ่อแม่ ส่วนรอยตามตัวเราก็ถามว่าโดนอะไร เขาก็บอกว่าแม่ตี น้องพูดตรงกับที่แม่เขาบอกว่า แม่เขาตีเอง

พอเห็นคนเยอะแม่เขาก็เลยมา แล้วแม่เขาก็บอกว่าลูกหนูเอง แต่น้องไม่มีอาการดีใจว่าแม่มาแล้ว ก็ทานก๋วยเตี๋ยวต่อ แล้วเราก็ถามว่านี่ใคร น้องเขาก็บอกแม่ครับ เขาก็เป็นเด็กพูดเพราะ แม่ค้าเขาก็เลยเสิร์ชชื่อโรงเรียน แล้วหาเบอร์โทรตามครูที่โรงเรียนมาดูอีกทีนึง เราก็เลยโทรให้ทางหน่วยงานของเทศบาลมาดูอีกทีนึง เพราะเขามีมาตรการในการดูแลประชาชนอยู่แล้ว เขาก็มาดำเนินเรื่องต่อโดยการไปดูที่บ้านน้อง ว่าสภาพบ้านน้องเป็นไง แต่เท่าที่ทราบเขาเพิ่งจะมารับน้อง อยู่ได้ประมาณปีนึง

ที่ได้ข่าวมาคือ ให้น้องมาอยู่กินกับตัวเองได้ปีนึงกับสามีคนใหม่ ตามตัวน้องก็มีรอยแผล มีที่ขาและที่หลัง แล้วมีเสื้อผ้ามาหนึ่งถุง แต่แม่เขาบอกว่า น้องดื้อ น้องไม่กินข้าว ชอบเอาข้าวไปทิ้ง ก็เลยดัดนิสัยน้อง ให้น้องมานั่งสมาธิในวัด คือตอนที่ดูจากกล้องวงจรปิด เขาก็ไม่ได้พูดคุยหรืออะไรกับน้องเลย มาถึงก็คือจอดหน้าห้องน้ำ พ่อเลี้ยงไปเข้าห้องน้ำ แล้วน้องเดินตามพ่อเลี้ยงไป น้องยังไม่ทันออกจากห้องน้ำ พ่อเลี้ยงก็ขับรถไปแล้ว

น้องไม่มีอาการดีใจตอนเจอแม่ แต่น้องเป็นเด็กพูดเพราะ พูดจารู้เรื่อง บอกโรงเรียนได้ เราถึงได้ติดต่อทางโรงเรียนให้มาดูน้องอีกที หลังจากนั้นทางหน่วยงานกองส่งเสริมการพัฒนาสวัสดิการเด็ก เยาวชนและครอบครัว ได้เข้าไปดูแลน้องแล้ว และดูสภาพความเป็นอยู่ของน้องด้วย ในส่วนของแม่ที่รับน้องกลับไป จะอยู่ในความดูแลของทางโรงเรียน หากพบว่าเกิดเหตุการณ์ดังกล่าวซ้ำอีก หรือตีน้อง ก็จะรายงานให้กับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องทราบ