ดีแต่ยาก
นายมหาเศรษฐี
พนันขันต่อกันสนั่นเมืองว่าเรื่องที่ รมว.คมนาคมเสนอให้ตัดสวัสดิการของบอร์ดและพนักงานบริษัทการบินไทยลงเพื่อปรับลดรายจ่ายนั้นจะจบลงอย่างไร
เสียงส่วนใหญ่เทไปทาง รมว.คมนาคมน่าจะต้องเป็นฝ่ายถอยในท้ายสุด
เป็นความจริงที่ว่าค่าตอบแทนและสวัสดิการของบอร์ดรวมทั้งพนักงานการบินไทยในขณะนี้ถือว่าดีเยี่ยม เป็นที่อิจฉามารศรีในหมู่คนที่ไม่มีโอกาสได้รับสิทธิ์เช่นดังกล่าว
ไหนจะมีค่าตอบแทนเดือนละนับแสน ไหนจะได้รับสิทธิ์บินฟรีทั้งครอบครัว ยังไม่นับเรื่องที่บริษัทรับภาระจ่ายภาษีเงินได้แทนให้อีกด้วย
ในแง่ของเหตุผลมันก็สมควรอยู่ที่การบินไทยควรต้องปรับลดเรื่องดังกล่าวลงมาให้อยู่ในระดับเหมาะสมเหมือนกิจการวิสาหกิจทั่วไป ไม่ใช่หรูเริ่ดล้ำเกินใครอื่นเขา
โดยเฉพาะในยามที่กิจการกำลังสวมกางเกงตูดขาดเช่นขณะนี้
ในส่วนของบอร์ดนั้นอาจจะพอมีโอกาสอยู่บ้างในการปรับลดค่าตอบแทนและสวัสดิการบางอย่างลงมาเพราะคนกลุ่มนี้ยังไงก็ต้องแอบอิงพึ่งพิงอำนาจของนักการเมืองอยู่
แต่สำหรับสิทธิ์ในส่วนของพนักงานนั้นต้องถือว่ามีความเป็นไปได้น้อยมากที่จะไปปรับลดสิ่งที่พวกเขาเคยได้รับลงมา
ไม่เฉพาะเพียงเงื่อนแง่ของกฎหมายแรงงานที่ให้ความคุ้มครองสิทธิ์สวัสดิการของพนักงานเท่านั้นที่ห้ามฝ่ายบริหารปรับลดลงโดยไม่มีเหตุผลชัดเจน
แต่ประเด็นหลักมันอยู่ตรงที่กิจการนี้เขามีสหภาพแรงงานที่แข็งแกร่ง มีเครือข่ายโยงใยสัมพันธ์กับสหภาพรัฐวิสาหกิจอื่นๆ อีกมาก
และที่สำคัญยังเป็นสหภาพที่มีเส้นด้วย
เส้นใหญ่สุดที่หนุนหลังอยู่และส่งเสียงคำรามออกมาแล้วคือกลุ่มพันธมิตรฯ ในฐานะมิตรร่วมรบศพร่วมหลุมในยุทธการยึดทำเนียบ ปิดสนามบิน โดยอ้างว่าสาเหตุการขาดทุนของการบินไทยเกิดจากการบริหารที่ล้มเหลว ไม่ใช่เป็นเพราะจ่ายเงินสวัสดิการให้พนักงานมากเกินไป
รู้ซึ้งกันดีอยู่ว่าเรื่องเส้นกับสังคมไทยนั้นมันมีอิทธิฤทธิ์รุนแรงขนาดไหน ไม่ว่าจะเป็นคนมีเส้น ม็อบมีเส้น หรือสหภาพมีเส้น
ผลลัพธ์ของกรณีนี้เขาไม่ได้วัดกันตรงเหตุผลที่ว่าสมควรปรับลดสวัสดิการและผลตอบแทนของบอร์ดและพนักงานการบินไทยหรือไม่
แต่เขาประเมินกันตรงเส้นว่าของฝ่ายไหนจะใหญ่กว่ากัน
หรือ รมว.คมนาคมมั่นใจในเส้นสายบุรีรัมย์ของตนที่พิงอยู่ว่ามีความแข็งแกร่งเกรียงไกรกว่าพวกเส้นใหญ่ที่กำลังส่งเสียงคำรามอยู่
