หัวใจพสกนิกรไทยสุดอาลัย "กราบบังคมทูล เสด็จสู่สวรรคาลัย"

ภายหลังทราบข่าวการเสด็จสวรรคตของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในพระบรมโกศ หัวใจของปวงชนชาวไทยหยุดนิ่งมาพร้อมกับน้ำตาที่ล้นเอ่อ ด้วยความจงรักภักดีและสำนีกในพระมหากรุณาธิคุณเป็นล้นพ้น ศูนย์รวมดวงใจอยู่แห่งหนใด ยากลำบากเพียงไหน ต้องไปให้จงได้เพื่อได้ กราบบังคมทูล เสด็จสู่สวรรคาลัย

คุณอังคณา เอี่ยงธนรัตน์ อายุ 64 ปี ได้เปิดเผยถึงวันทราบข่าวการเสด็จสวรรคต ตอนนั้นเสียใจมากที่สุด พร้อมกับบอกว่าได้นำคำสอนของท่านมาใช้อยู่จนถึงทุกวันนี้คืออยู่อย่างพอเพียง

"ท่านสอนให้เราอยู่แบบพอเพียง การอยู่แบบพอเพียงมันเห็นผลจริงๆ และการอยู่แบบพอเพียงนี่แหละที่ป้าจะอบรมสอนลูกๆ ให้เป็นคนที่มีจิตใจเผื่อแผ่ แบบที่ท่านสั่งสอนและปฏิบัติให้เราเห็นจริง"

"ท่านรักคนไม่ได้เลือก ไม่เลือกรักคน และป้าไม่เคยลืมพระองค์ท่าน เวลาพระองค์ท่านจะเสด็จไปไหน ถ้ามีเวลาป้าก็ไป เมื่อตอนที่ท่านป่วยที่อยู่โรงพยาบาลป้าก็ไป เมื่อรู้ว่าท่านจะได้กลับก็ไปดักรอนี่คือศรัทธาป้าที่มีให้ท่านและรักท่าน"

คุณทัศนา รุจิโรจน์ และ ทัศนีย์ สวัสดิ์ สารสิน 2 พี่น้องข้าราชการบำนาญ 

"วันนี้รู้สึกตื้นตันค่ะ พูดแล้วจะร้องไห้ (น้ำตาคลอ) ทุกคนที่มาก็มาด้วยใจ เหมือนเราสองคนที่มาด้วยใจ ป้ามาจากบางแค มาตั้งแต่ 10 โมง ตั้งใจอยากมาส่งท่าน ก่อนหน้าที่จะมีประกาศจากสำนักพระราชวังมีข่าวลือมากมายแต่เราไม่เชื่อ แต่รู้ว่าท่านป่วยมานาน พอประกาศออกมาร้องไห้เสียใจแบบใจจะขาด"

"ท่านเป็นตัวอย่างและแบบอย่างที่ดีมากๆ และช่วยเหลือประชาชนทุกอย่าง ผลงานโครงการที่ท่านทำไว้ทุกอย่างก็ดีๆ ทั้งนั้น ไม่มีโครงการไหนที่ไม่ดีเลย เราหาพระมหากษัตริย์ดีๆ ที่รักประชนใกล้ชิดประชาชนแบบนี้ที่ไหนไม่ได้แล้วในโลกนี้"

"เศรษฐกิจพอเพียง ถ้าใครนำไปปฏิบัติมั่นใจว่าได้ผลทุกคน ส่วนตัวก็นำไปปฏิบัติใช้อยู่แล้วการใช้จ่ายเท่าที่จำเป็น จริงๆ คำสอนท่านเยอะมากนะแต่เลือกความพอเพียงเพราะทำแล้วมันจริงเห็นจริง ถ้าเราทำจริงๆ ไม่ว่าจะค้าขาย ทำไร่ ทำสวนทำนาทุกอย่างในชีวิตประจำวันของเราใช้ได้หมดจริงๆ ถ้าเราปฏิบัติจริง"

อีกหนึ่งคนไทยหัวใจภักดี คุณธิติพล วัฒนชัยนันท์ อายุ 25 ปี อาชีพพนักงานบริษัท ได้ร่วมส่งเสด็จในพิธีเคลื่อนพระบรมศพ

"ด้วยความที่ผมเป็นเด็กรุ่นใหม่ ในชีวิตไม่เคยได้รับเสด็จเหมือนรุ่นพ่อแม่ปู่ย่าตายายมาก่อนเลย แต่ได้ศึกษาอ่านประวัติหาข้อมูลแล้วความรู้สึกเสียใจ และรู้สึกว่าอยากมาส่งท่าน อยากทำอะไรให้ท่านบ้าง ตอนที่ประกาศสำนักพระราชวังผมขับรถอยู่ยังคิดว่าไม่จริง ไม่เชื่อเลยดีกว่าแต่เมื่อเป็นความจริงก็ช็อกและเสียใจครับเหตุการณ์นี้เป็นสิ่งที่ผมเสียใจที่สุดในชีวิตผม"

"ความรู้สึกที่มาส่งเสด็จ ตอนแรกผมมาถึงก็ยังโล่งๆ อยู่ รถยังวิ่งผ่านได้สบายแต่พอไปๆ มาๆ ประชาชนมากันอย่างหนาแน่นจริงๆ มีคนเป็นลมเยอะหลายคน ก่อนที่ขบวนรถจะมาเหมือนจะชุลมุนแต่พอขบวนรถผ่านมาทุกอย่างเงียบสงบและเต็มไปด้วยเสียงสะอื้น"

"คำสอนที่ของพ่อหลวงที่จดจำและนำมาใช้เป็นแบบอย่าง เรื่องพอเพียงท่านสอนให้เรารู้จักพอใจในสิ่งที่มีอยู่ทำอะไรก็อย่าเกินตัวและก็ต้องเป็นคนดี เพราะการสูญเสียท่าน ทำให้ผมฉุดคิดขึ้นว่าเราได้ทำอะไรเพื่อนท่านบ้าง ยิ่งดูสารคดีของท่านก็ยิ่งถามตัวเองว่าเราทำอะไรให้พ่อภูมิใจหรือยัง ถ้าเทียบกับสิ่งที่ท่านทำให้เรา ก็ต้องมองย้อนดูตัวเองให้มากขึ้น"