เชอรี่ เข็มอัปสร คนอื่นมองเธอติสท์ แต่เธอมองชีวิตผ่านธรรมะ

วิธีสร้างความสุขของคนเรามีอยู่หลากหลายรูปแบบ แตกต่างไปตามความต้องการของแต่ละคน แต่สำหรับ "เชอรี่ เข็มอัปสร สิริสุขะ" วิธีสร้างความสุขของเธอนั้น นอกจากจะเป็นการรังสรรค์ผลงานการแสดงออกมาให้แฟนๆ ได้ชมแล้ว การทำหน้าที่เป็นคนเบื้องหลังเป็นหนึ่งในกำลังสำคัญที่ช่วยให้คุณภาพชีวิตของพี่น้องคนไทยดีขึ้นก็คือวิธีการสร้างความสุขของเธอเช่นกัน

และด้วยสาเหตุนี้เองจึงทำให้เธอถูกคนภายนอกมองว่า "ติสท์แตก" เพราะสถานะ "นางเอก" ที่เธอมีอยู่ บวกกับช่วงหลายปีมานี้ที่เธอตัดสินใจลดบทบาทตัวเองในฐานะคนเบื้องหน้าและหันมาทำงานเพื่อสังคมมากขึ้น เลยทำให้ภาพของเธอตามหน้าสื่อค่อยๆ หายไป แต่จุดเริ่มต้นความเปลี่ยนแปลงของเธอครั้งนี้จะเป็นอะไร และเธอติสท์แตกจริงหรือไม่ หรือว่าเธอแค่มีมุมมองชีวิตเรียบง่าย วันนี้ "เชอรี่ เข็มอัปสร สิริสุขะ" ได้มานั่งพูดคุยกับเราแบบหมดเปลือก พร้อมทั้งไขข้อข้องใจให้เราฟังว่า...

"จุดเริ่มต้นของสิ่งที่เราทำมันเริ่มมาจากคนกลุ่มเล็กๆ ชื่อกลุ่ม Little Help ตั้งแต่สมัยที่เราได้มีโอกาสเข้าไปช่วยเหลือชาวเนปาลในช่วงที่บ้านเขาเกิดแผ่นดินไหว ซึ่งตอนนั้นเราก็ทำของออกมาขาย เช่น หมวก เสื้อ เพื่อนำเงินรายได้ตรงนั้นมาช่วยด้านปัจจัย 4 รวมถึงออกโรงทานเป็นระยะเวลา 1 ปีเต็มๆ รวมถึงเรายังสร้างบ้าน สร้างโรงเรียน ช่วยเหลือในสิ่งที่เขาขาด จนกระทั่งเวลา 1 ปีผ่านไป เราก็เริ่มเห็นแล้วว่าบ้านเมืองเขาเริ่มฟื้นฟูแล้ว ตอนนั้นเราก็เลยมีความคิดขึ้นมาว่าอยากจะต่อยอดทำอย่างอื่นต่อให้เกี่ยวข้องกับเมืองไทย บวกกับช่วงนั้นเป็นช่วงที่บ้านเราเองก็มีปัญหาภัยแล้งพอดี เราก็เลยคิดว่าเราอยากทำเรื่องนี้นี่แหละ"

"ซึ่งเอาตรงๆ ตอนนั้นพวกเราไม่มีความรู้เรื่องนี้กันเลยนะคะ แต่เราก็กระจายทีมกันออกไปหาข้อมูลมาเพิ่มเติม เพื่อมาช่วยสนับสนุนความคิดของเราเพื่อไปดูว่ามันพอจะมีความหวังไหมกับปัญหาที่มีอยู่ ณ เวลานี้ และพอเรารู้แล้วว่ามันมีความหวัง เราทุกคนในกลุ่มก็เลยช่วยเหลือกันทุกอย่าง คือเราเริ่มจากศูนย์จริงๆ ทุกคนช่วยกันลงเงินทุกบาท ทุกคนลงพื้นที่ไปปลูกต้นไม้ ซึ่งการปลูกต้นไม้ของเราไม่ใช่การปลูกเพื่อให้ได้ป่า แต่เราเข้าไปปลูกเพื่อเสริมให้บริเวณป่า ณ ตรงนั้น มันทำหน้าที่ได้สมบูรณ์มากยิ่งขึ้น และอย่างที่บอกคือเราไม่ได้ปลูกป่าเพื่อให้ได้ป่าอย่างเดียว แต่เราปลูกเพื่อให้คนในพื้นที่นั้นมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นด้วย"

ทุกคนจะเริ่มจากศูนย์ แต่ด้วยพลังของความตั้งใจและพลังของความหวังที่เต็มเปี่ยม จึงทำให้ชีวิตของคนต้นน้ำถือกำเนิด และเป็นจุดเริ่มต้นของความสุขที่ทำให้ทุกหัวใจมีร้อยยิ้ม

"ด้วยความตั้งใจตรงนี้ของเรา บวกกับเราได้ศึกษาข้อมูลของคนในพื้นที่ว่าเขาประกอบอาชีพอะไร เลี้ยงปากเลี้ยงท้องตัวเองยังไงบ้าง เราจึงได้ขอให้นักวิชาการที่เขามีความรู้เรื่องนั้นๆ เข้าไปช่วยให้ความรู้คนในพื้นที่ ทั้งด้านการเกษตร และน้ำ ซึ่งเรื่องน้ำนี่แหละที่เราคิดว่าเราทำได้โดยวิธีการสร้างฝายให้เขา แต่ฝายที่เราสร้างนั้นไม่ใช่ฝายต้นไม้ แต่เป็นฝายที่ใช้หินกับกล่องเกเบี้ยน เพราะการสร้างฝายใหญ่ขนาดนี้ด้วยต้นไม้เราต้องใช้ต้นไม้ถึงหมื่นต้น ดังนั้นเราจึงอยากเซฟต้นไม้ให้ได้มากที่สุด และในขณะเดียวกันที่คนในพื้นที่กว่า 300 ครัวเรือน ก็จะได้ใช้ประโยชน์จากน้ำตรงนี้ด้วย"

"การเริ่มต้นสร้างฝายของเรา คือเราลงวัสดุอุปกรณ์ให้เขา และก็มีชาวบ้านมาช่วยลงแรง เพราะเมื่อเขาได้ลงแรงเขาก็จะรู้สึกว่าเขามีส่วนร่วม มีความภาคภูมิใจกับฝาย และมีความเป็นเจ้าของไปกับมัน ตั้งแต่วันแรกที่เราเริ่มทำก็มีคนตั้งแต่เด็กๆ ไปจนถึงคุณยายเข้ามาช่วย คนไหนมีฝีมือหน่อยก็มาช่วยฉาบ (ยิ้ม) คือมันทำให้เราเองก็รู้สึกโชคดีนะที่ได้เห็นทุกคนร่วมมือร่วมใจกันและอยากจะผลักดันสิ่งที่เราทำอยู่ตรงนี้ไปสู่เป้าหมายที่ตั้งไว้ให้ได้ ภาพที่เห็นตอนที่ทุกคนมาช่วยกันคนละไม้คนละมือ มันเกินความคาดหวังของเรามากจริงๆ ค่ะ เพราะตอนแรกมันคือความสุขจากการที่เราจะได้ทำ แต่พอเอาเข้าจริงความสุขมันมีมากกว่านั้น คือเราได้เห็นแววตาที่มีความหวังของคนในพื้นที่ที่เขาคิดว่าสิ่งนี่แหละที่จะนำพาชีวิตที่ดีขึ้นมาให้เขา มันเป็นความรู้สึกที่ดีจริงๆ ค่ะ"

"นอกจากนั้นแล้วเราก็พยายามจะบอกเขาตลอดว่าเขาคือพลังของคนต้นน้ำที่จะช่วยดูแลรักษาพื้นที่ตรงนี้ เพราะถ้าหากเรามีฝายแต่เราไม่มีป่ามันก็จะไม่มีน้ำ ดังนั้นทุกคนก็ต้องช่วยดูแลป่าด้วย เพื่อที่จะให้เป็นแหล่งต้นน้ำสามารถส่งต่อน้ำมายังทุกคนได้"

แม้จะเจอคำถากถางจากคนรอบข้าง แต่ก็ยังคงเดินหน้าเพื่อไปสู่เป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ โปรเจค "ลิตเติล ฟอเรสต์ ปี 2 สร้างฝายชะลอน้ำ...ตามรอยพ่อ" เพราะทุกวันนี้ยังมีคนที่ลำบากกว่าเราอีกเยอะ

"สำหรับโครงการ "ลิตเติล ฟอเรสต์ ปี 2 สร้างฝายชะลอน้ำ...ตามรอยพ่อ" ปัจจัยหลักที่มันจำเป็นเลยก็คือเรื่องของกำลังทรัพย์ เราก็อยากจะได้แรงสนับสนุนจากหลายๆ ฝ่าย เพราะฝายตัวหนึ่งมันก็ใช้งบล้านกว่าบาทแล้ว ซึ่งถ้าถามถึงแรงสนับสนุนของเพื่อนๆ พี่น้องในวงการทุกคนก็จะบอกเสมอนะคะว่า อยากจะช่วย มีอะไรให้บอก หรือบางคนก็อยากจะลงพื้นที่ด้วย ส่วนคนใกล้ชิดคนอื่นๆ ก็จะมีบ้างเหมือนกันที่มองว่า "อยู่สบายๆ ไม่ชอบ ชอบไปลำบาก" ซึ่งอันนี้ตัวเชอรี่้เองก็ไม่ได้ตั้งใจจะไปลำบากหรอก แต่ว่ามันเป็นสิ่งที่เราต้องทำ เพราะมันยังมีคนลำบากกว่าเราอีกเยอะ และเชอรี่ก็จะบอกเสมอว่า "คนที่พูดแบบนี้ต้องลงพื้นที่ไปเจอเองกับตัว แล้วเขาก็จะเข้าใจว่าความสุขที่เราพูดถึงมันคืออะไร""

"ซึ่งสาเหตุที่ทำให้เราหันมาสนใจการทำงานด้านจิตอาสาก็เป็นเพราะว่า ชีวิตของเรามันไม่แน่นอนจริงๆ ดังนั้นในเมื่อตอนนี้เรายังมีโอกาสที่จะทำดีเพื่อใครก็ตามไม่ว่าจะเป็นคนในครอบครัว คนใกล้ชิด หรือคนอื่นๆ ที่เราไม่รู้จัก เราก็อยากจะทำเพื่อพวกเขา เพราะสำหรับเรามันทำให้เรารู้สึกว่าชีวิตเรามีคุณค่ามากเลยนะคะ มันทำให้เรามีความสุขกับตัวเอง มันช่วยเพิ่มสิ่งดีๆ ในความคิด และก็ช่วยเพิ่มความสุขให้กับหัวใจเราด้วยค่ะ"

นางเอกแถวหน้าที่ไม่ยึดติดกับสถานะตัวเอง เพราะมองชีวิตผ่านคำว่า "ธรรมะ" ยิ่งเราเข้าใจธรรมชาติของชีวิต เราก็จะมีความสุขมากขึ้น

"เชอรี่เริ่มปฏิบัติธรรมมา 9 ปีแล้วค่ะ ช่วงไหนที่เบรคละครไปก็จะไปปฏิบัติธรรม ซึ่งเอาจริงๆ มันสามารถเอามาปรับใช้ในชีวิตของเราได้ด้วยนะคะ คือยิ่งเราเข้าใจธรรมชาติของชีวิต เราก็จะมีความสุขมากขึ้น และเราก็จะทุกข์ไม่นานด้วย ถามว่ามันเป็นการปลงไหม เอ่อ...จริงๆ มันเป็นการฝึกมากกว่าค่ะ ฝึกจิตใจของเรา ฝึกสติของเราในการต่อกรกับสิ่งต่างๆ รอบตัว"

"ซึ่งเชอรี่เองก็เคยมีโอกาสได้เป็นวิทยากรณ์ด้วยเหมือนกันนะคะ เป็นมาประมาณ 3-4 ปีแล้ว แต่ทุกครั้งที่เชอรี่มีโอกาสได้พูด เชอรี่ก็จะบอกตลอดว่านี่คือธรรมะ ไม่ได้บอกว่านี่คือศาสนาพุทธ ธรรมะคือความจริงตามธรรมชาติที่พระพุทธเจ้าค้นพบ เป็นสิ่งที่มีคุณค่ามากที่สุดในชีวิตของมนุษย์ และสิ่งที่เชอรี่เสียใจก็คือเรามารู้ช้าไป คือมารู้ในตอนที่คุณแม่ไม่ได้อยู่กับเราแล้ว และเรายังไม่ได้มอบสิ่งที่มีค่านี้ให้ท่าน ดังนั้นถ้าหากเชอรี่มีโอกาสได้พูดหรือได้เป็นวิทยากรณ์เชอรี่ก็อยากจะมอบสิ่งมีค่านี้ให้กับทุกคนที่เราพอจะมอบให้เขาได้ ดีใจหากมีโอกาสได้เป็นส่วนหนึ่งที่ได้บอกต่อกับทุกคนที่