นางมอย | ภาพถ่ายสิงคโปร์ และบ้านเมืองที่โตแล้ว กับ Snappix

ปัดๆ IG ไปเรื่อยๆ แล้วเทยก็คิดว่าเอ้อ ชาวโซเชียลนี่ชอบถ่ายรูปกันมากเลยเนอะ ไปเที่ยว ไปช้อป ไปกิน ก็มักจะแบ่งปันเรื่องราวดีๆ ที่ได้ไปพบเจอผ่านรูปถ่ายมาให้ชาวเน็ตอิจฉาเล่น ฉะนั้น รูปถ่ายน่าจะเป็นสื่อที่ทุกคนสามารถทำได้ทันทีผ่านมือตัวเอง แล้วทุกคนดูมีความจำเป็นที่จะต้องถ่ายภาพเองเป็น และมีมุมมองชิคๆ เก๋ๆ เป็นของตัวเอง

ตะนี้เทยก็พาลคิดไปถึงว่าถ้าคนที่ทำอาชีพถ่ายภาพจริงๆ มีกล้องราคาแพงๆ อยู่กับตัว เขาได้เดินทางไปในที่ต่างๆ ถ่ายภาพเป็นอาชีพเนี่ย เขาจะมีมุมมองต่อเรื่องต่างๆ ลึกกว่าชาวช่างภาพโซเชียลหรือไม่อย่างไรกันนะ เทยก็เลยคิดว่า ถ้าได้ลองคุยกับคนที่ใช้ภาพถ่ายบอกเล่าเรื่องราวจากสถานที่ต่างๆ บ่อยๆ เขามีเรื่องอะไรสนุกๆ มาเล่าสู่กันฟังบ้าง

เทยขอพาทุกคนมาทำความรู้จักกับคุณเกียรติชัย หงษ์วิเศษ หรือคุณสแนป ช่างภาพฝีมือดี เจ้าของเพจ Snappix ที่มีคนติดตามเป็นแสนคนแล้วในตอนนี้

เกียรติชัย หงษ์วิเศษ (สแนป)

ไหนช่วยเมาท์มอยให้ฟังหน่อยค่ะว่า Snappix ทำอะไรบ้าง

“Snappix คือคลาสสอนถ่ายภาพให้มือใหม่ครับเจ๊ (ฮีชอบเรียกเทยว่าเจ๊) ผมก็จะจัดคลาสสอนการทำงานเกี่ยวกับภาพถ่าย ถ่ายภาพคน ถ่ายภาพสินค้า ภาพ Landscape ต่างๆ ด้วยเทคนิคหลายอย่างเลย อีกส่วนหนึ่งก็คือ เราก็เป็นทีมโปรดักชั่นถ่ายภาพโฆษณา และส่วนตัวผมเองเป็นที่ปรึกษาด้านภาพลักษณ์ให้กับแบรนด์ด้วยครับ”

เห็นว่าเป็นช่างภาพที่เดินทางบ่อยมาก แค่นัดคิวสัมภาษณ์ก็ยากสุดๆ ได้ไปดินแดนหนใดมาบ้าง วานบอกกันหน่อยค่ะ

“ก็หลายที่เลยนะเจ๊ ก็มีญี่ปุ่นก็เคยไป มีไปจีนบ่อยเพราะน้องสาวเรียนต่ออยู่ที่นั่น นิวซีแลนด์เคยไปแล้ว แล้วก็ที่ไปบ่อยมากๆ เลย คือไปสิงคโปร์ครับ อย่างล่าสุดก็เพิ่งไปมา 5 วันติดกันเลย ไปจนแบบรู้สึกเหมือนมันเป็นอีกจังหวัดของประเทศไปแล้ว”

ไปสิงคโปร์บ่อยๆ นี่คือไปทำอะไรบ้างเอ่ย

“ตอนแรกที่ไปคือไปเที่ยวเองนะ แต่ไปบ่อยจนไปรู้จักคนในพื้นที่เขา แล้วก็ได้แลกคอนเนคชั่นกันไว้ ก็เลยมีโอกาสได้ไปทำงานให้กับแบรนด์ที่นั่นด้วย ก็ไปทำงานอยู่สองสามครั้ง จนหลังๆ มาเริ่มรู้จักพื้นที่มากขึ้น ก็เลยมีโอกาสพานักเรียนในคลาสของ Snappix ไปจัด Workshop ถ่ายรูปด้วย อย่างล่าสุดนี่ก็ไปกันมาสิบกว่าคน เหนื่อยมว๊ากกกกกกก”

โห ไปกันเยอะอย่างนี้ ต้องมีเรื่องพีคๆ ป่ะ เคยมีเรื่องสนุกๆ ที่เกิดขึ้นที่สิงคโปร์บ้างหรือเปล่า

“โอย บ่อย พูดเลยเจ๊ คือปกติผมก็เป็นคนขี้หลงขี้ลืมเนอะ ช่างภาพมันก็ต้องเตรียมของเยอะ แล้วมีอยู่รอบหนึ่ง ไปทำงานที่นั่น เตรียมตัวไปพร้อมมาก เกือบจะถึงที่นัดหมายแล้ว แต่ค้นไปค้นมา ลืมแบตกล้องว่ะ คือปกติถ้าลืมแบตกล้องในบ้านเรา มันก็ยังพอแก้ปัญหาได้ใช่ป่ะ นี่คือยืนงงกลางดงสิงคโปร์เลยจ้า (หัวเราะ) แต่สุดท้ายก็ไปเสาะหาจนหาซื้อมาได้ อย่างรอบนี้ที่ไปกันเฉพาะนักเรียน ก็คือเปิดทริปมา ก็คือนักเรียนคนหนึ่งโดน ตม. เรียกเลย คือสุ่มตรวจยังไงไม่รู้ ก็มาโดนที่ทีมเราคนหนึ่ง แล้วกักตัวไว้นานมาก เกือบชั่วโมง แต่สุดท้าย ก็ช่วยเคลียร์จนออกมาได้”

อย่างนี้คือก็ได้ประสบการณ์การเที่ยวรูปแบบใหม่เลยสิคะ เพราะเหมือนได้ไปเที่ยวพร้อมทำงานไปด้วยเลย

“ใช่เจ๊ อย่างรอบล่าสุดนี่เราไปกันหลายวัน แล้วด้วยความที่เราไปกันเองแล้วเป็นทริปเวิร์กช็อปถ่ายรูป ตารางการเที่ยวเราจะไม่เหมือนทริปเที่ยวทั่วไป อย่างถ้าเป็นทัวร์สิงคโปร์อื่นๆ คือคุณก็ต้องไปตามที่ทัวร์เขาจัดให้ ขึ้นรถไปชมตามแลนด์มาร์กต่างๆ เสร็จแล้วกลับ แต่พวกเราไปถ่ายรูป เพราะงั้น เรื่องตื่นมากินอาหารเช้าโรงแรมคือลืมไปได้เลย เราตื่นกันตั้งแต่เช้ามืด แล้วออกไปสแตนด์บาย รอพระอาทิตย์ขึ้นตอนเช้า เซ็ตติ้งสถานที่ให้พร้อมเพื่อเก็บภาพให้ได้แสงสวยๆ พอได้เวลาก็ถ่ายๆๆๆๆ เสร็จแล้วสายๆ เรากลับ ผมก็จะให้นักเรียนได้พัก ใครอยากไปนอนก็ไป หรือใครอยากไปนั่งร้านกาแฟ นั่งแต่งรูปก็ไป แล้วเราก็จะพักยาวไปจนถึงบ่ายๆ พอบ่ายแก่ๆ เราก็เตรียมตัวไปอีกที่ เพื่อเก็บแสงตอนเย็นอีกรอบในอีกที่หนึ่ง คือตารางการเดินทางเราจะเป็นแบบนี้เลย มันก็เลยจะเหนื่อยหน่อย กว่าจะได้ภาพสวยๆ สักภาพหนึ่ง”

ไปมาหลายรอบแบบนี้ มีสถานที่แนะนำที่คนไม่ค่อยรู้จัก แต่เราเห็นความสวยงามของมันบ้างไหม

“ก็คงเป็นวัดพระเขี้ยวแก้ว ตรงไชน่าทาวน์นะ อย่างถ้านักท่องเที่ยวทั่วไป ก็จะไปถ่ายเมอร์ไลออนเนอะ เป็นแลนด์มาร์กบังคับ แต่ไอ้เราช่างภาพมันจะมีเซนส์ของการหามุมเก่งอ่ะ เดินกันไปเรื่อยซอกแซกไปเรื่อย แล้วพอดีก็ไปไชน่าทาวน์แล้วก็เจอวัดพระเขี้ยวแก้ว ทีนี้ถ้าคนถ่ายรูปไม่เป็น ก็จะมองวัดอยู่ตรงหน้า แล้วเออ สวยว่ะ แต่เราเป็นช่างภาพ เราจะหาว่า สวยๆ แบบนี้ จะถ่ายมุมไหนถึงจะได้ภาพดีๆ กันนะ ก็เลยลองเดินไปรอบๆ หามุมถ่าย แล้วพอดีเราไปเจอบันไดหนีไฟของอพาร์ทเมนต์แถวนั้น ก็ลองขึ้นไปดู แล้วก็ถ่าย ปรากฏว่ามันเป็นมุมที่เก็บภาพได้สวยมาก เห็นทั้งวัด ตอนเย็นๆ พอดี สวยเลย แล้วเราสามารถถ่ายได้เรื่อยๆ โดยไม่ได้ไปเซ็ตติ้งอะไรรบกวนคนแถวนั้น”

รู้ทุกรายละเอียดของสิงคโปร์แบบนี้ อะไรทำให้หลงใหลประเทศนี้อ่ะสแนป

“ผมว่าสิงคโปร์เป็นประเทศที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรมมาก มีหลายเชื้อชาติใช้ชีวิตรวมกันอยู่ที่นี่แล้วลงตัวมากๆ ยิ่งสำหรับในมุมช่างภาพอย่างผมคือผมว่าสถาปัตยกรรมเขาเจ๋ง มีทั้งอาคารทันสมัย ลามไปยันอาคารเก่า คือมีหลายอย่างที่ซ่อนอยู่เยอะมาก คนถ่ายภาพอ่ะเจ๊ มันจะซอกแซกอ่ะ เกาะเล็กๆ เกาะเดียว แต่มีเรื่องเซอร์ไพรส์เราตลอด เราเห็นเลยว่ามันมีตรอกซอกซอยแห่งวัฒนธรรมซ่อนอยู่ แล้วก็เป็นช่างภาพอย่างเรานี่แหละต้องไปเสาะหาให้เจอ”

หลายคนชอบเปรียบเทียบไทยกับสิงคโปร์ แบบอยากให้เราเป็นแบบบ้านเมืองเขา เป็นเสือแห่งอาเซียนตัวที่เท่าไหร่ๆๆๆ ในมุมของช่างภาพ สแนปคิดว่าไงเอ่ย

“ต้องเข้าใจก่อนว่าสิงคโปร์เป็นประเทศประชาธิปไตยผูกขาด เป็นรัฐบาลเดี่ยว แต่ไม่รู้เพราะประเทศเขาเล็กหรือยังไง คือเขาก็ให้ความเป็นธรรมกับประชาชนมากพอ ลี กวน ยู ทำให้ประเทศที่ไม่มีอะไรเลย จากเกาะเล็กๆ เกาะเดียว จนมายืนในระดับโลกได้ ประชาชนเลยหมดข้อกังขาในตัวเขา มันแบบ ก็ถ้าไม่ใช่คนนี้ พรรคนี้ เขาก็ไม่รู้จะเลือกใคร คือประเทศเขาก็มีเรื่องทุจริตคอร์รัปชันเหมือนกันนะ ใช่ว่าจะไม่มี”

งี้ก็หมายความว่า มันก็มีด้านที่ไม่สวยงามของเขาอยู่ด้วยป้ะ ไปบ่อยๆ เราเคยรู้สึกอย่างนั้นบ้างไหม

“มีเจ๊ คือกฎระเบียบเขาเคร่งมาก บางทีมันเคร่งจนเราอึดอัดนะ แค่ทำขวดน้ำตกไปในสระน้ำ เราก็กลัวแล้วว่าจะโดนกล้องตรวจจับไหม ตอนนั้นกลัวโดนแบล็กลิสต์เลยเจ๊ มันเหมือนเราโดนจับตาอยู่ตลอดเวลา เคร่งเรื่องความปลอดภัยมากๆ มันก็จะเป็นแบบเนี้ย สังคมเขาก็ดูแบบตึงๆ พารานอยด์หน่อยๆ ผมว่ามันตึงมากเกินไปเลยแหละ เกือบๆ เหมือนคนจีนเลยมั้ง ที่อยู่ในประเทศเขาแล้วเขาจะต้องเคร่งๆ ป้ะ ออกนอกประเทศเลยหลั่นล้าซะ (หัวเราะ) คนสิงคโปร์ก็เป็นอย่างนั้นเยอะ แต่ว่าก็ใช่ว่าเขาจะไม่ขับเคลื่อนอะไรเลย อย่างประเทศเขาก็มีวัน Pink Dot ที่ชวนชาวเพศหลากหลายมาใส่ชุดชมพูกันทุกปี คือประเทศเขาเรื่องเพศหลากหลายยังไม่ถูกกฎหมาย เพราะเป็นสังคมคนจีนกับคนอินเดียเก่าอ่ะ มันก็จะมีวัฒนธรรมแอบเหยียดๆ เรื่องเพศอยู่”

Pink Dot

แบบนี้ก็พูดได้ว่า ภาพถ่ายสิงคโปร์สวยๆ มันถ่ายทอดความจริงไม่ได้หมดสินะ แบบว่าเทยเคยได้ยินคำพูดว่า “ภาพถ่ายเป็นสื่อที่อ่อนแอที่สุด”

“มันจริงในส่วนหนึ่งเลย แต่เราต้องเข้าใจว่าภาพถ่ายมันถูกนำเสนอในมุมมองของคนถ่ายด้วยนะเจ๊ คือผมหมายความว่า มันคือความจริงของผู้ถ่ายไง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามันคือเรื่องโกหก แต่มันคือมุมมองของคนถ่ายที่ทำให้เชื่อว่าเป็นความจริง งงป่ะ (หัวเราะ) และมันก็ขึ้นอยู่กับการนำเสนอด้วย เพราะยังไงเสียคนเราก็เชื่อภาพถ่ายมากกว่าภาพประดิษฐ์หรือกราฟิกอ่ะ แต่แน่นอนภาพถ่ายไม่สามารถถ่ายทอดความจริงได้ทั้งหมด นั่นถูกแล้ว”

หมายความว่าผู้รับสื่อภาพถ่ายก็ต้องมีวิจารณญาณในการเสพรูปถ่ายด้วยหรือเปล่า

“ใช่เลยเจ๊ ผมจำได้ว่ามันมีแคมเปญหนึ่งที่ผู้หญิงนั่งอยู่ที่ชายหาดที่สวยมากๆ นะ แต่พอซูมเอาท์ออกมา ชายหาดมันสกปรกมากเลย เพราะฉะนั้นเราต้องเข้าใจตรงนี้ และเอาความจริงหลายๆ ส่วนมาประกอบกันถึงจะได้ความจริงทั้งหมดครับ”

ทำไมถึงยังหลงใหลภาพถ่าย และใช้มันเป็นอาชีพมาจนถึงตอนนี้คะ

“ผมรู้สึกว่าภาพถ่ายเป็นเครื่องบันทึกความจริงในส่วนของผม มันเป็นงานศิลปะที่กระบวนการสร้างเร็วกว่างานศิลปะอื่นๆ แต่ในขณะเดียวกันมันมีความลึกซึ้งมากกว่างานอื่นด้วย ผมเลยรู้สึกว่าภาพถ่ายเป็นการอยู่ระหว่างจินตนาการและความจริงไปพร้อมกัน”

มีอะไรอยากฝากถึงช่างภาพชาวโซเชียล ที่มีกล้องติดมือ และกำลังถ่ายทอดความจริงและความสวยงามของตัวเองลงโซเชียลบ้างไหมเอ่ย

“ผมคิดว่านะ การที่ทุกคนเข้าถึงการถ่ายภาพได้ง่ายขึ้น มันเลยทำให้ศิลปะแขนงนี้มันเสพง่ายขึ้น แถมทำให้ทุกคนกลายเป็นช่างภาพได้ง่ายขึ้นด้วย มันเป็นเรื่องที่ดีเลยอ่ะ ถ้าเป็นเมื่อก่อน กล้องมันเข้าถึงได้ยาก กว่าจะเข้าถึงอุปกรณ์อะไรต่างๆ ก็ต้องมีทุนประมาณหนึ่ง มันวุ่นวายมากเลย มันเลยทำให้ศิลปะแขนงนี้มันมีมุมมองไม่กี่มุมอ่ะ แต่พออุปกรณ์เข้าถึงง่ายแบบนี้ ความเจ๋งเลยอยู่ที่ทัศนะของแต่ละคนที่เอามาวัดกัน ผมว่ามันท้าทายช่างภาพมือใหม่มากเลย”

สื่อที่อ่อนแอที่สุด ความจริงด้านเดียว แต่มันก็ยังแฝงไว้ซึ่งความสวยงาม เทยคิดว่า นี่เป็นสิ่งที่สำคัญของการเสพสื่อทุกวันนี้มากๆ เลยนะคะคุณกิตติขา สแนปและเทยเอง เห็นความเป็นไปของโซเชียลที่ขับเคลื่อนด้วยภาพนิ่งแล้ว ก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่า ทุกๆ คนคงจะสามารถเข้าใจมุมมองความจริง และหยิบยกเศษเสี้ยวความสวยงาม และเรื่องราวหลังความสวยงามนั้น มาพัฒนาให้ตัวเรามีมุมมองต่อเรื่องนั้นให้กว้างขึ้น และสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ ได้ด้วยเนอะ

แหม พูดแล้ว เทยขอเซลฟี่ความสวยงามของตัวเองแล้วลง IG แป๊บค่ะ อะไรคะ เชื่อสิคะ ว่าความงามของเทยเป็นของจริง

เหยี่ยวเทย รายงาน