แฝง

คอลัมน์ หมายเหตุมายา

นิมิต ประชาชื่น

กลายเป็นเรื่องปกติธรรมดาไปซะแล้ว สำหรับ โฆษณาแฝง ในรายการต่างๆ

ไม่ว่าจะเป็นรายการข่าว ทอล์กโชว์ วาไรตี้ เกมโชว์ หรือแม้แต่ละคร ที่มีให้เห็นกันเกลื่อนตา

โดยจะมีสินค้าในรูปแบบต่างๆ ทั้งคอมพิวเตอร์ กาแฟ เครื่องดื่ม ขนมขบเคี้ยว ฯลฯ ที่เอามาวางให้เห็นกันดื้อๆ

เนียนหน่อยก็นำมาใช้เป็นอุปกรณ์ประกอบฉากในรายการหรือละคร

อย่างในละครที่เป็นฉากซูเปอร์มาร์เก็ต ก็นำสินค้าต่างๆ มาวางจำหน่าย หลากหลายยี่ห้อ เนียนๆ กันไป

หรือจะเป็นรายการเล่าข่าว ก็นำคอมพิวเตอร์มาวางไว้ตรงหน้า ทำทีเป็นกดโน่นกดนี่ หรืออาจใช้งานได้จริงเลยก็มี แต่อย่างน้อยต้องมียี่ห้อคอมพิวเตอร์ให้เห็นเด่นชัด

โฆษณาแฝง นับเป็นการโฆษณาสินค้าไปยังผู้บริโภค เพียงแค่ให้ผู้ชมได้มองเห็นสินค้าเท่านั้นเป็นพอ

แต่การทำโฆษณาแฝงในบางรายการหรือละคร ดูจะเอาเปรียบผู้บริโภคจนเกินงาม

ยัดเยียดให้เสียจนน่ารำคาญ

อย่างละครค่ำหลังข่าวเสาร์อาทิตย์ ทางช่อง 9 ที่คว้านักร้อง โจ๋มานำแสดง มีสปอนเซอร์รายยักษ์กระเป๋าหนักเป็นร้านอาหารญี่ปุ่น

เลยต้องโฆษณาแฝงให้ตัวละครมีอาชีพในร้านดังกล่าว

นี่พอบรรเทา เพราะยังดูสมจริงอยู่บ้าง

แต่ที่เหลืออด คือการเขียนบทแฝงโฆษณาสินค้าอีกตัวเข้าไปในละครด้วย

แรกๆ ฟังบทสนทนาก็ดูฮาดี แต่ทำไปทำมา บทในละครกลับมีเจตนาบรรยายสรรพคุณสินค้าให้เห็นเด่นชัดเกินความจำเป็น

ควรแล้วหรือ ที่จะมาเอาเปรียบคนดูขนาดนี้

เหมือนว่าป้อนอะไรมา ยัดอะไรมา ก็รับๆ ไปเถอะ

ไอ้ที่เบรกโฆษณากันช่วงละ 3-4 นาทีน่ะ ยังไม่พอกันอีกหรือ

บางครั้งเบรกที อัดโฆษณาสินค้าเป็น 10 ตัว

จากที่เพลินๆ กับโฆษณาที่มีอยู่ในจำนวนพอดี

พอมากเกินไปจนล้นและเกิดอาการเอียน ก็อาจทำให้มีทัศนคติในแง่ลบกับสินค้าได้

อย่างนี้แล้วไม่รู้จะคุ้มหรือเปล่า กับที่ทุ่มโฆษณาไป