รายการอาหาร

หมายเหตุมายา

นิมิต ประชาชื่น

รายการยอดนิยมอีกประเภทหนึ่งของโทรทัศน์ไทยในขณะนี้ คือรายการ ชวนชิม ทั้งหลาย

มีกันทุกช่องและแทบจะทุกเวลา

แต่ปัญหาคือจะหารายการ คุณภาพ จริงๆ ได้ยาก

รายการชวนชิมจำนวนไม่น้อย ไม่ลงทุน เอาเสียเลย ไม่ว่าจะในแง่ของพิธีกร (ที่ควรจะรู้เรื่องอาหารอยู่พอสมควรสักหน่อย) คนเขียนบท (ที่ควรจะทำการบ้านเรื่องร้านนั้นหรือเรื่องของเครื่องปรุงและอาหารมากกว่านี้)

ผู้ชมจึงได้ดูรายการที่พอพิธีกรไปถึง ก็ทำหน้าที่ แนะนำ ร้านอาหารนั้นอย่างเดียว

เจ้าของร้านอาหารยกอะไรมาให้ก็บอกได้แต่ว่าอร่อยคำเดียว

แต่อร่อยเพราะอะไร อร่อยอย่างใดบอกไม่ได้

และที่หายไปอย่างสิ้นเชิงก็คือการวิจารณ์

ทั้งที่กล้องก็จับอยู่ตรงนั้น เห็นครัวดำปื๋อ กระทะไม่ได้ล้าง จานที่วางข้างๆ ยังมีคราบ

จะให้คนดูบรรลุธรรมด้วยตัวเองหรืออย่างไรไม่ทราบ

หรือเพราะเกรงใจเจ้าของร้าน (เนื่องจากเขาอาจจะให้รับประทานโดยไม่ต้องจ่ายสตางค์) ก็ไม่ทราบอีกเหมือนกัน

แต่ที่ทราบแน่ๆ ก็คือคนที่จะดูรายการแนะนำร้านอาหารประเภทนี้จะต้องตั้งสติ หรือท่องกาลามสูตรเอาไว้อยู่เสมอ

คนทำรายการประเภทนี้อาจจะลืมไปอย่างหนึ่งว่า เดี๋ยวนี้รายการโทรทัศน์ที่มาจากดาวเทียม ทำให้คนดูไทยจำนวนไม่น้อยได้รับชมรายการโทรทัศน์ในแบบที่คล้ายคลึงกันจากต่างประเทศ

และเกิดข้อเปรียบเทียบขึ้นมาได้

รายการประเภทเดียวกันนี้ของบางประเทศ จุดมุ่งหมายเขาชัดเจนว่าไม่ได้แค่แนะนำอาหาร แต่เป็นการแนะนำท่องเที่ยวหรือผลิตภัณฑ์ท้องถิ่น

มีจุดมุ่งหมายชัดเจน หาข้อมูลและทำบทมาอย่างดี มีวิธีการนำเสนอที่ไม่ซ้ำซาก

ก็ดูสนุก

และเอาเข้าจริงแล้วไม่ได้ทำให้ชีวิต (ของคนทำ) ยากลำบากขึ้นสักเท่าไหร่เลย

ทำการบ้านให้มากขึ้นอีกหน่อยเดียวเท่านั้นเอง